Do widzenia...

Z wielką przykrością powiadamiamy, iż zamykamy bloga. Jest rok szkolny, mamy zbyt mało wolnego czasu, a wy też nie kwapicie się, żeby pisać opowiadania, czy też powiadamiać nas, że odchodzicie. Robimy to z wielkim bólem, ale niestety tak musiało się stać. Dziękujemy za dołączenie i żegnamy.

~ Akinori i Miliko

Od Cecidit Cd Aki'ego

- Chętnie - odpowiedziałam spoglądając w niebo. Przez chwilę po niebie przemknął cień. Spook...?
- Coś się stało? - spytał Aki przystając i patrząc na mnie z zaciekawieniem.
- Wydawało mi się... - przerwałam i pokręciłam głową. - Z resztą nieważne.
Kiedy niebo znowu przeciął cień zmieniłam zdanie.
Chwyciłam Aki'ego za nadgarstek i pociągnęłam za sobą w stronę pobliskiego drzewa.
- Co robisz? - spytał Aki posłusznie biegnąc za mną.
- Cicho - syknęłam. Zatrzymałam się przy pniu. - Mam nadzieję, że umiesz się wspinać.
- Jestem kotołakiem - obruszył się.
- To właź - mruknęłam i sama zaczęłam się wspinać. Kiedy dotarłam tak wysoko, że gałęzie całkowicie mnie ukrywały zatrzymałam się i usiadłam na konarze. Po chwili dołączył do mnie Aki.
- Czy mogę wiedzieć, czemu uciekamy? - spytał szeptem.
Nie odpowiedziałam. Zamiast tego wsłuchiwałam się w otaczające nas dźwięki. Szelest liści,ćwierkanie ptaków i... trzepot skrzydeł. Dużych skrzydeł.
- Akiva - szepnęłam. Widząc, że Aki już otwiera usta, żeby coś powiedzieć szybko zasłoniłam mu usta ręką.
- Spero - dobiegĺ z dołu melodyjny głos anioła. - Wiem, że tam jesteś Spero.
Zamknęłam oczy. Niech on sobie już pójdzie...
- Witaj ślicznotko - usłyszałam nad głową. O-o... - Jak tam mija ci czas w świecie śmiertelników? - zgrzytnęłam zębami dalej ignorując Akivę siedzącego zaledwie kilka gałęzi
wyżej niż my. - Och! Przepraszam, przecież teraz ty też jesteś śmiertelniczką.
Nie wytrzymałam. Spojrzałam w górę na anioła i spiorunowałam go wzrokiem.
- Przestań się mędrkować i zostaw mnie w spokoju - warknęłam.
- Spero jest zła? Jak miło - zerwałam się na równe nogi... a przynajmniej spróbowałam. Umknął mi pewien istoty szczegół, a mianowicie to, że siedzę na drzewie...
Zsunęłam się z gałęzi.
- Mam cię - powiedział Aki w ostatniej chwili łapiąc mnie za rękę i chroniąc przed upadkiem.
- Dzięki... - mruknęłam, kiedy stałam już na ziemi koło niego. Po chwili liście zaszeleściły, a Akiva wzbił się w powietrze z akompaniamentem swojego przerażającego śmiechu.
- Nie ma sprawy - odparł Aki i podążył wzrokiem za znikającym za choryzontem cieniem. - Czy mogę wiedzieć, kto to był?
- Anioł - odpowiedziałam. - Anioł, którego zadaniem jest mnie zabić...

<Aki? Ni mam pomysłu na ciąg dalszy...>

Akiva

Od Aki'ego Cd Miliko

Spałem. Ze snu wybudził mnie dźwięk telefonu. Całkowicie zaspany odebrałem.
- Tak? - mruknąłem do słuchawki.
- Hej, Aki - powiedziała Miliko. - Chciałbyś wpaść do mnie wpaść? jestem u mamy, która cię zaprasza.
Milczałem przez chwilę.
- Zaczekajcie, zaraz będę - odparłem i rozłączyłem się.
Powoli wstałem by nie nabawić się zawrotów głowy i przebrałem się. Wybiegłem z Akademika. Po jakimś czasie dotarłem do bloku. Zadzwoniłem na domofon. Kiedy rozległ się dźwięk, otworzyłem drzwi wbiegłem na czwarte piętro. W drzwiach stała Miliko.
- Cześć - powiedziała uśmiechając się.
- Hej - odwzajemniłem uśmiech.
- Wejdź.
Skinąłem głową i wszedłem do mieszkania. Dziewczyna zamknęła za mną drzwi.
- Witaj, Aki - powiedziała do mnie mama Miki.
- Dzień dobry pani.
- Och, a więc ty jesteś Aki! - zawołał wysoki mężczyzna wychodzący z kuchni. - Miło mi, Jestem Marcus - mężczyzna wyciągnął do mnie dłoń.
- Akinori Kanesaka - potrząsnąłem ją. - Mi także miło pana poznać.
Marcus uśmiechnął się do mnie, po czym trochę przyjrzał się mojej twarzy.
- Chodzi o to? - spytałem pokazując na kolczyk w wardze. - Proszę się nie martwić. Nigdy nie namawiałem Miliko by także sobie taki zrobiła.
Mężczyzna potrząsnął głową.
- Przestań, Marcusie - powiedziała pani Katyama. - Aki to bardzo porządny chłopak.
Kiwnąłem głową z uśmiechem.
- Aki, nie stercz jak pieróg. Siadaj - Miki przywołała mnie gestem.
Usiadłem koło niej.
- Jak z twoją głową? - spytała dziewczyna.
- Już nie widzę tęczowych jednorożców i latających potworów spaghetti, więc jest okey - uśmiechnąłem się do niej.
- Bolała cię głowa, chłopcze? - spytał mężczyzna.
- Tak - odparłem.
- Poczekaj. Znam się na tym. Zaraz zrobię ci coś, żeby ci ulżyło - Marcus posłał mi promienny uśmiech i zniknął w kuchni.
- Tak w ogóle, to bardzo pani dziękuję za zaproszenie - powiedziałem do mamy Miliko.
- Nie ma sprawy, Aki. Jesteś tu zawsze mile widziany - odparła kobieta z uśmiechem.
Siedzieliśmy tak przez chwilę w ciszy gdy do salonu wszedł Marcus.
- Proszę, chłopcze. Dla ciebie - postawił przede mną kubek. - Jest całkiem dobre. Raczej nie zwymiotujesz - uśmiechnął się do mnie.
Wzruszyłem ramionami i wypiłem magiczny napój. Od razu poczułem jak moje ciało wypełniają fale gorąca.
- Lepiej? - spytał mężczyzna.
- O wiele - powiedziałem siadając wygodniej na krześle.

<Miki? Nwm jak skończyć xd>

Od Miliko Cd. Aki'ego

Aki zapadł w kamienny sen.
- Jak będziesz chrapał, to wylądujesz na zewnątrz - ostrzegłam, choć i tak mnie nie słyszał. Próbując nikogo nie obudzić, wlazłam na wolne łóżko i zapadłam w sen. Rano obudził mnie czyjś bieg. Podniosłam głowę znad poduszki, by zobaczyć Aki'ego, znikającego w łazience. Westchnęłam, schodząc na podłogę. Akinorki dalej siedział koło kibla, ocierając brodę.
- Ciężki poranek? - Spytałam cicho, zamykając drzwi.
- Yhym... Nigdy więcej nie piję z Maresuke- jęknął blondyn,odgarniając włosy z twarzy. Zmoczyłam swój ręcznik zimną wodą i mu podałam.
- Przyniosę ci aspirynę - zaproponowałam, rzucając mu chłodny materiał.
- Nie trzeba już mi lepiej - westchnął, kładąc mokry ręcznik na twarz.
- Jak chcesz... Kiedy kończy się remont u Maresuke?
- Chyba jutro będziemy mogli już wejść - odpowiedział chłopak przytłumionym głosem.
Niedziela minęła nam w całkowitym spokoju. Żaden nauczyciel nie wypytywał nas o piątkową oraz sobotnią nieobecność Aki gdzieś zniknął, więc zostałam sama. Postanowiłam wybrać się do miasta, by odwiedzić mamę w mieszkaniu. Doszłam do swojej klatki i wstukałam kod. Wdrapałam się na czwarte piętro. Z lekką zadyszką, zapukałam do drzwi. Oczywiście jak zawsze zapomniałam kluczy. Mama otworzyła mi ze śmiechem.
- Miki! Wejdź!Właśnie gotujemy obiad.
- Wy? - Spytałam, powoli przekraczając próg.
- Marcus przyszedł - stanęłam w pół kroku. - Chodź. Jest fajnie - powoli przeszłam za mamą do kuchni. Marcus w koszuli z podwiniętymi ramionami stał nad kuchenką, mieszając w garnku z makaronem.
- Hej Miki! Jak tam po festiwalu?
- Dobrze. Ten łowca talentów czy coś zaprosił ich na następny występ - wyjaśniłam, siadając do stołu.
- A właśnie. Już ciebie usprawiedliwiłam za sobotę. Powiedziałam, że jesteś w domu.
- Dzięki - przytuliłam ją lekko.
- A jak u Akinori'ego?
- Dobrze. Jeszcze przeżywa wczorajszy dzień - uśmiechnęłam się lekko, wyciągając talerze z szafki.
- Wczorajszy co? Mieliście jakąś imprezę? - zaśmiał się mężczyzna.
- Można powiedzieć - wzruszyłam ramionami.
- Może go zaprosisz? Makaronu straczy dla wszystkich, bo ugotowaliśmy za dużo.
- Bo za dużo wrzuciłeś - zachichotała mama, uderzając go ręcznikiem. - Zadzwoń po Aki'ego. Niech przyjdzie jak chce. - Skinęłam głową, wyciągając telefon

Aki?

Od Aki'ego Cd Cecidit

- Tak - mruknąłem chwytając się za głowę.
- Co ci jest? - spytała Cecidit.
- Boli mnie głowa.
- Szalona noc, co? - dziewczyna uśmiechnęła się.
- Aż za bardzo - burknąłem.
- Jeju, Aki. Zaraz mi tu zejdziesz. Zaprowadzić cię do pielęgniarki?
- Byłbym wdzięczny.
- To chodź.
Powoli wlekliśmy się, jak na mój gust, zbyt długimi korytarzami gdy w końcu przystanęliśmy przed białymi drzwiami. Cecidit zapukała.
- Proszę! - rozległ się melodyjny głos.
Weszliśmy do środka.
- Co się stało? - spytał wysoka kobieta w okularach, ubrana w lekarski fartuch.
- Mojego kolegę bardzo boli głowa - wyjaśniła dziewczyna.
- Siadaj, chłopcze -pielęgniarka wskazała na krzesło. - Zobaczę co da się robić.
Usiadłem powoli. Kobieta zaczęła przeszukiwać szafkę.
- Znalazłam tabletki - powiedziała pokazując mi pudełeczko. - Dziewczyno, wyciągnij proszę jedną swojemu koledze. Ja naleję mu wody.
Cecidit przyjrzała się opakowaniu, po czym wzruszając ramionami wyciągnęła tabletkę i podała mi ją.
- Proszę, chłopcze - rzekła pielęgniarka dając mi do ręki szklankę wody. - Musisz połknąć, tę tabletkę. Nie smakuje zbyt dobrze, ale ci pomoże.
Kiwnąłem głową i wsadziłem to do ust. Zacząłem powoli rozgryzać. Smakowało to okropnie. Wziąłem długi łyk wody i połknąłem by zmyć ten ohydny smak.
- Po jakimś czasie tabletka zacznie działać - kobieta uśmiechnęła się. - Musisz mi podać swoje imię bym wpisała, cię do akt.
- Akinori Kanesaka - powiedziałem.
- Dobrze, Akinori. Jesteś wolny. Idź do swojego pokoju i spróbuj zasnąć, dobrze? Pomoże ci to.
- Dziękuję - mruknąłem i razem z Cecidit wyszliśmy z pokoju.
- Dzięki, że mnie tu przyprowadziłaś.
Dziewczyna wzruszyła ramionami.
- Może później coś razem porobimy? - zaproponowałem.

<Cecidti?>

Od Miny Cd Aiko

 Dziwnie to wyglądało. Dziewczyna stojąca na drzewie mówi do pingwina, który nie chce jej wpuścić do pokoju. Kilka minut później Aiko przyszła i zapytała się, czy może u mnie przenocować. Oczywiście, że się zgodziłam,a czemu by nie? Dałam drugą piżamę dziewczynie, a sama zaczęłam się rozpakowywać. Moją uwagę zwróciło zdjęcie mojej rodziny. Wszyscy byli uśmiechnięci i pełni życia, wraz ze mną. Aiko wyszła już z łazienki i teraz spoglądała ponad moim ramieniem.
-To twoja rodzina?- zapytała cicho.
Pokiwałam głową i szybko odłożyłam je z powrotem do walizki.
-Chyba pójdę już spać. Dobranoc.- powiedziałam i nie czekając na odpowiedź weszłam pod kołdrę.
Słyszałam przez chwilę jak dziewczyna nie wiedziała co ze sobą zrobić, ale w końcu położyła się i zgasiła światło. Odwróciłam się do niej plecami i wtuliłam głowę w poduszkę by stłumić mój szloch,a łzy spływały mi po policzkach. Długo nie mogłam zasnąć, ale w końcu udało mi się. Śniło mi się, że gram na flecie dla swoich koleżanek, elfów. Nagle dziewczyny odwróciły się i uciekały przed czymś, jednak biegnąc śmiały się. Spojrzałam się za siebie i zobaczyłam, że nikogo nie ma, próbowałam je dogonić, jednak ciągle się przewracałam o wystające korzenie. Nie mogłam nic zrobić, dlatego usiadłam na polance i spojrzałam w niebo, było całe czarne i jakby się poruszało. To nie były chmury, tylko kruki. Usiadłam na łóżku zlana potem.Był ranek, a Aiko nie było w pokoju. Pewnie poszła na lekcje, pomyślałam i szybko ubierając się wybiegłam z pokoju, pamiętają o kluczu. Przystanęłam przed salą muzyczną. Cicho zapukałam i nie czekając na odpowiedź weszłam do środka z uśmiechem na twarzy.
-Witam, jestem Mina. Mina Kaneko.
Trzy pary oczu patrzyły się na mnie dziwnie, ale zaraz ktoś odezwał się do mnie i to nie był nauczyciel.
<ktoś z klasy muzycznej?>

Od Cecidit Cd Aki

 Pokręciłam z rozbawieniem głową.
- Jakbyś zapomniał: śpimy chwilowo w tym samym pokoju - zauważyłam. - No chyba że zamierzasz spać na kanapie.
Zbył moją uwagę machnięciem ręki i zniknął w korytarzu. Pstryknęłam palcami przywołując do siebie książkę, którą zostawiłam w salonie i także ruszyłam w stronę swojego pokoju.
Kiedy otworzyłam drzwi wszyscy już odpłynęli. Nawet Aki... jakimś cudem.
Zamknęłam za sobą cicho drzwi i padłam nieżywa na łóżko.
***
Stałam na uboczu z kapturem od bluzy narzuconym na głowę i przyglądałam się przygotowaniom do koncertu. Kilka razy kątem oka zobaczyłam Aki'ego i Miliko, ale zaraz znikali mi z pola widzenia.
W końcu rozpoczął się koncert. Po pierwszej piosence stwierdziłam, że to będzie katorga. Grali gorzej niż Gabriel, który swoim graniem obudziłby z Ziemi umarłego.
Jedynym zespołem, który grał w miarę znośnie (dobra, grał cudownie) był zespół Aki'ego. No i może ten, który grał przed nim.
Poczułam, że coś trąca mnie w ramię. Odwróciłam się i zobaczyłam Spook'a. Odepchnęłam go delikatnie od siebie i ruszyłam w stronę stoiska z gorącą czekoladą.
Popijając gorący napój ruszyłam przed siebie. Spook uczepił się mnie i ciągle lazł za mną.
Kiedy dotarłam do jakiegoś pomieszczenia zobaczyłam... Aki'ego i jego kumpla tłukących się z jakimś chłopakiem. Co wyglądało tak komicznie (przynajmniej dla mnie), że wybuchnęłam głośnym śmiechem, czym zasłużyłam sobie na zaciekawione spojrzenia kilku osób koło mnie. Przestałam się śmiać dopiero, kiedy jakiś niebieskowłosy facet ryknął na nich i kazał im iść za sobą. Odprowadziłam ich wzrokiem, aż zniknęli mi z pola widzenia.
***
Kiedy wchodziłam do akademika wpadłam (dosłownie) na Aki'ego.
- Co ty tu robisz? - spytałam chwytając się framugi drzwi dla złapania równowagi. - Remont u twojego przyjaciela nadal trwa?

<Aki?>

Od Aki'ego Cd Miliko

- Idę z tobą - mruknąłem.
- A co z chłopakami? - spytała Miliko.
- Mraseuke bawi się w najlepsze razem z Harukim, Hideo gdzieś wymiotuje, a Isoruko myśli nad sensem życia - zachwiałem się. - Pomożesz przyjacielowi, nie?
Miki przewróciła oczami.
- Jasne - powiedziała i chwyciła mnie pod łokieć.
- Dzięki - odparłem.
Dziewczyna wzruszyła ramionami.
- Chodźmy już - mruknęła. - Mam dość.
***
Z lekkim utrudnieniem (z mojej strony), weszliśmy oknem. Gdy dziewczyna je zamykała padłem na łóżko.
- Zostaję - stwierdziłem. - Nie szturchaj mnie, błagam.
Dziewczyna dźgnęła mnie w ramię. Jęknąłem.
- Nie ruszysz tego tłustego dupska, z mojego łóżka? - spytała.
- Śpij na górze - mruknąłem.
Miliko westchnęła ciężko.
- Zapomniałam, że czasem zdarza ci się, za dużo wypić - powiedziała.
- Yhym - burknąłem. - Dobranoc.
I zanim usłyszałem odpowiedź zapadłem w miły świat snu.

<Miliko?>

Od Miliko Cd. Aki'ego

- Zapomnij - pokręciłam głową.
- Co? - Zawołał praktycznie cały zespół na raz.
- Nie krzyczcie na mnie - mruknęłam. - Mam olimpiadę i muszę się do niej przygotować. Jak dobrze pójdzie, to Pan Hosokawa będzie mnie wypuszczał po osiemnastej - westchnęłam.
- Tak późno? To chyba niezdrowie - Maresuke podrapał się po głowie.
- Takie życie - wzruszyłam ramionami. Akinori przyglądał mi sie przez chwilę.
- Tylko się nie przemęcz okej? Jakby coś się działo to mów - chłopak chwycił mnie za ramię.
- Dobrze - uśmiechnęłam się lekko. - Chodźcie. Większość poszła na tę imprezę, o której mówił nam Naoki. Reszta na was czeka.
- Ty też idziesz - zauważył Hideo.
- Nie mam wyjścia, skoro Aki przedstawił mnie na całej scenie. A właśnie. Miałam cię zabić - przypomniało mi się i wskoczyłam na plecy chłopaka. - Do sceny koniku! - Zaśmiałam się, mocno chwytając jego ramiona.
- Bardzo zabawne - Aki chwycił mnie pod kolanami, bym nie spadła i ruszył w wskazaną przeze mnie stronę. - Zejdź - powiedział, kiedy doszliśmy.
- Ale mi tu wygodnie - położyłam, uszy,przylegając mocniej do jego pleców.
- No dalej przylepo - chłopak odstwił mnie na scenę.
- Idziecie czy nie? - Zawołał ktoś, wychodząc zza kolumny.
- Idziemy! - Zawołał Iso. Po półgodzinie drogi, byliśmy na miejscu.
- Jeszcze kanapa nie wylądowała w basenie. Nie ominęło nas najlepsze! - zawołał zielonowłosy chłopak, wbiegając do ogrodu. Stałam niepewnie przed furtką.
- No chodź. Nikt cię tam nie zje - Haruki pociągnął mnie za nadgarstki do przodu.
- Wiem. Tylko czuję się taka strasznie nie na miejscu - wyjaśniłam, wchodząc do domu. Po lewej od drzwi, obściskiwała się jakaś parka. - O tym właśnie mówię - mruknęłam.
-Będzie fajnie Miki - upewnił mnie Aki, wchodząc głębiej.
***
- Będzie fajnie. Taa... Bardzo - mruknęłam, siedząc sama przy stole z pustym kubkiem w dłoni. Kanapa wyleciała jakąś godzinę temu. Znajdę kogokolwiek i powiem, że wracam do Akademika. I tak już jest po ciszy nocnej. Znowu będę musiała wchodzić oknem. Przechodząc przez salon zobaczyłam Naoki'ego, rozmawiającego z kilkoma osobami. Chłopak był wyraźnie zmroczony alkoholem, jak prawie całe towarzystwo.
- Mówię wam. Jest taka naiwna - zarechotał czarnowłosy. - Fajny tyłeczek, tylko trochę sztywna. No i kociasta, ale to też da się wytrzymać - uniosłam brwi zdziwiona. - Strasznie dużo gada i to bez sensu. Myślałem, że rzygnę tęczą, kiedy z nią rozmawiałem.
- Mogę? - Spytałam, wskazując na kubek z jakimś napojem, należący do tańczącej dziewczyny.
- Jasne skarbie - puściła do mnie oczk, podając mi kubek.
- Dzięki? - Powoli wróciłam do Naoki'ego, który dalej mnie obgadywał. - Skarbie? - Spytałam, stając przed nim. Kilka sekund trwało, zanim się zorientował. A kiedy to zrobił, oblałam go zawartością kubka.
- Ku*wa!  Zawołał, zrywając się z miejsca.
- Do zobaczenia idioto - pomachałam mu, powoli odchodząc. W drodze do drzwi, zobaczyłam lekko spitego Aki'ego. Chłopak zataczał się, jednak udało mu się złapać równowagę.
- Aki. Kontaktujesz? Wracam do domu - powiedziałam mu, lekko łapiąc go za łokieć.

Aki?

Od Aki'ego Cd Miliko

Skoczyłem w tłum. Ponieśli mnie prawie do wyjścia.
- Ej, to mój przystanek! - zawołałem. Po chwili wylądowałem na ziemi.
- Akinori Kanesaka? - zagadnął jakiś starszy mężczyzna.
- Tak, to ja - odparłem.
- Hakaru Okabe - przedstawił się wyciągając do mnie rękę. Potrząsnąłem jego rękę. - Jestem łowcą talentów. Macie talent chłopaki. Takie coś nie może się zmarnować.
Moje oczy się rozszerzyły.
- Czy ty i twój zespół, zgodzilibyście się zagrać na dorocznym festiwalu w Piano Bueno. Załatwię wam profesjonalny sprzęt na miejscu. Oczywiście, po tym wszystkim będzie specjalna impreza z największymi gwiazdami, którzy zostali wypromowaniu w mojej wytwórni. Musisz powiedzieć tylko dwa słowa.
- Zgadzam się! - zawołałem.
Pan Okabe uśmiechnął się do mnie.
- Świetnie. Jutro przyślę kogoś ode mnie, byście podpisali kontrakt. Proszę was, jeszcze o jedną rzecz.
- Słucham, panie Okabe.
- Czy udałoby się wam napisać piosenkę, o kosmosie?
Uniosłem brew.
- Proszę?
Mężczyzna objął mnie ramieniem.
- Widzisz, Aki... Mogę tak do ciebie mówić, prawda?
Skinąłem głową.
- Po prostu chodzi o to, że mam córkę, która ma dość ciekawe zainteresowania. W dniu tego festiwalu, ma właśnie urodziny i chciałem by dostała coś wyjątkowego.
- Coś własnego - podchwyciłem.
- Tak. Proszę o tę przysługę tylko wasz zespół. Wierzę, że macie niesamowity talent i uda wam się zrobić coś takiego. A moja córka w końcu będzie zadowolona z mojej pracy.
Uśmiechnąłem się do pana Okabe.
- Proszę się nie martwić - powiedziałem. - Zrobię co w mojej mocy by taka piosenka powstała.
- Dziękuję ci, Aki. Obiecuję, że wynagrodzę ci to - mężczyzna wyciągnął z kieszeni marynarki wizytówkę. - Trzymaj. To jest numer do mojego biura. Jak coś to zadzwoń.
Kiwnąłem głową. Mężczyzna poklepał mnie po ramieniu.
- Trzymaj się, chłopcze. Festiwal już za miesiąc. Trzymam za was kciuki - dodał po czym odszedł.
- Akiiii!!!! - usłyszałem tylko jak ktoś na mnie wpadł.
- Złaź, grubasie! - warknąłem do Maresuke. - Zgnieciesz mi żebra.
Chłopak wstał szybko i podał mi rękę.
- Wybacz, chłopie.
Otrzepałem się z pyłu.
- Spoko - mruknąłem.
- Czy to był Hakaru Okabe? - spytał z niedowierzaniem Isoruko. - O czym z nim rozmawiałeś?
- Zaprosił nas na festiwal Piano Bueno, który odbędzie się za miesiąc.
- Wu hu! - bliźniacy Hideo i Haruki przybili sobie piątki.
- Mamy napisać na tę okazję piosenkę o kosmosie.
Mare uniósł brew.
- O kosmosie? Czemu?
- Obiecał coś swojej córce - wzruszyłem ramionami. - Hej, to będzie dla nas łatwizna, nie? Poprosimy Miliko o pomoc, a ja sam też się na tym trochę znam.
- O jaką pomoc? - spytała Miki podchodząc.
- Mamy napisać piosenkę o kosmosie, dla tego łowcy talentów. Coś się wymyśli nie? Dodamy też coś z mitów nordyckich, by było ciekawiej. Na pewno się uda! Mam nadzieję, że nam pomożesz, Miki.

<Miliko?>

Od Miliko Cd. Aki'ego

Niebieskowłosy spojrzał na mnie.
- Masz coś do powiedzenia?- Spytał, zakładając nogę na nogę.
- Przyszłam, kiedy oni się już bili. Chciałam ich rozdzielić - wyjaśniłam.
- Tym razem nic wam nie zrobię. Jednak jeszcze jedna taka bójka i wylatujecie. Zrozumiano Panie Naoki?
- Tak - mruknął chłopak, wpatrując się w podłogę.
- Idźcie na próby - organizator machnął tylko ręką, zbywają nas. Wyszliśmy na korytarz, gdzie czarnowłosy nas opuścił, nic nie mówiąc.
- Jesteś cały? - Zerknęłam na twarz Maresuke.
- Nic mi nie jest. Ja... On o tobie mówił - rudzielec zrobił się czerwony na twarzy. - Dlatego go pobiłem - chłopak zacisnął pięści. - Wredna świnia.
- Już dobrze - uspokoiłam go. - Niedługo otworzą się bramki. Lepiej chodźmy - razem ruszyliśmy w stronę sceny. Kiedy zrobiło się ciemno, ludzie rozkręcili się na dobre. Nawet za kulisami panowała zabawa. Większość z nas śpiewała i tańczyła w rytm muzyki. Niesamowite efekty, światła i dźwięk. W tłumie zobaczyłam nawet kilka znajomych twarzy z akademii.
- Aki! - krzyknęłam by mnie usłyszał, mimo że stał obok mnie. - Patrz! - wskazałam palcem na postać jego kuzyna, stojącej trochę na uboczu. Chłopak uśmiechnął się szeroko, po czym praktycznie wbiegł w tłum. Kilka minut później, Mito Kanesaki stał obok nas.
-Hej Miki !- Zawołał, wyciągając przybijając mi piątkę.
- Hej! Fajnie, że jesteś! - odpowiedziałam.
- Przywitajcie gromkimi brawami zespół Red Daylight! - zapowiedział niebiesko włosy organizator, sprawiając, że tłum wybuch kolejną dawką krzyków.
- Teraz wy! - zawołałam, wypychając Aki'ego w stronę sceny.
- Już? Cholera! - pobiegł po resztę zespołu. Po kilku minutach stali przygotowani. - Wybaczcie, że musieliście czekać. Trochę się zagapiliśmy. Jest tam niezła imprezka - Aki przeprosił, uśmiechając się olśniewająco. Tłum odpowiedział entuzjastycznym okrzykiem. - No to gramy! - Zawołał chłopak. Wszyscy bawili się wyśmienicie. Tylko Iso stał i przyglądał się wszystkiemu z niepokojem.
- Chodź! - chwyciłam go za ręce, wciągając do skaczącego tłumku za sceną. Pod koniec występu kurtyna opadła, odsłaniając nas na widok festiwalowiczów. Oklaski trwały chyba z pięć minut.
- Dobra, dobra - Aki zaczął wszystkich uciszać. - Cały ten festiwal nie udałby się, gdyby nie parę osób. Chciałbym przede wszystkim organizatorom, dzięki którym wszyscy mogliśmy tutaj zagrać - trójka mężczyzna wyszła na środek sceny, kłaniając sie lekko. - Festiwal nie udałby się, gdyby nie wszystkie zespoły, które mogliśmy dzisiaj zobaczyć. Pogratulujcie im jeszcze raz! - Kolejna wrzawa oklasków, nie tylko z przodu, ale również z naszej strony. - Nie można również ominąć całej ekipy, która sprawiła, że dźwięk był tak świetny, jak również oświetlenie. Dbali oni, by nic nam nie spadło na głowę w czasie prób. Skoro jeszcze nikt nie zabrał mi mikrofonu, chciałbym podziękować kilku osobom. Iso. Gdyby nie ty, nie osiągnęlibyśmy tego wszystkiego - wypchnęłam chłopaka z rzędu, by podszedł do Akinori'ego. - Mojemu kuzynowi, która zawsze mnie wspiera - dobrze zbudowany blondyn wychylił się zza jednej z kolumn i został bardzo optymistycznie przywitana przez tłum. - I nas samym końcu wisienka na torcie. Miki - przez chwilę zastygłam. Chciałam się cofnąć, jednak las rąk wypchnął mnie do przodu. - Prawda jest taka, że zawsze przywracałaś nas do pionu, byłaś krytyczna kiedy trzeba było i rozwiązywałaś wszystkie kłótnie - chłopak objął mnie ramieniem.
- Zabiję cię za to - powiedziałam przez zaciśnięte zęby, uśmiechając się szeroko.
- Też cię uwielbiam - odpowiedział, odchodząc w bok. - Miło, że wytrzymaliście mogą gadaninę. Dobranoc ludzie! - zawołał chłopak, oddając mikrofon do organizatora, po czym skoczył w tłum.

Aki? xd

Od Aki'ego Cd Miliko

Mimo tego, że facet kazał im przestać to oni wciąż się byli. Podszedł do nich i rozdzielił ich trzymając za koszule.

- Idziecie ze mną - wysyczał wyciągając chłopaków z sali.

Spojrzałem na Miliko. Ona skinęła głową i także wyszła. Ruszyłem za nią. Stanęliśmy dopiero przed wielkimi drewnianymi drzwiami. Mężczyzna nacisnął klamkę i otworzył je wpychając tam chłopaków.

- Wchodźcie - warknął do mnie i dziewczyny.

Weszliśmy do środka. Facet zamknął za nami drzwi i usiadł na biurku.

- Słucham - powiedział. - Co się tam takiego wydarzyło.

Naoki otworzył usta by coś powiedzieć, ale niebieskowłosy powstrzymał go ruchem ręki.

- Nie chcę twoich wyjaśnień - burknął po czym wskazał na mnie. - Ty. Mów, synu.

Wziąłem kilka głębokich wdechów.

- Zaczęło się tak, że ja i Maresuke - wskazałem na rudowłosego. - Staliśmy sobie przy ścianie i normalnie rozmawialiśmy gdy Naoki zaczął coś do niego. Chyba to było coś o tym, że jest zazdrosny i takie tam. On, cały czerwony na twarzy, już nie wytrzymał i popchnął go. Wtedy obaj zaczęli się szarpać. Próbowałem ich powstrzymać, ale też zostałem uderzony. Byliśmy się przez chwilę, aż przyszedł pan. To wszystko - spuściłem wzrok. - Proszę mi uwierzyć, panie Terakado. Niech pan nas nie wyrzuca. To się więcej nie powtórzy. Obiecuję - spojrzałem na Miliko. Jeśli ona mnie nie poprze, to będzie koniec.

<Miliko?>

Od Miliko Cd. Aki'ego

Kiedy wróciłam, przy stoliku panowała cisza. Podejrzane...
- Trzymaj - postawiłam przed Aki'm gofra oraz papierowy kubek z gorącą czekoladą. - Jesteś uzależniony - stwierdziłam. - Wisisz mi pięć pięćdziesiąt - wyciągnęłam rachunek z kieszeni, wciskając mu go do ręki. - Będę wam do czegoś potrzebna? - Spytałam Iso, z zamyśleniem drącego serwetke.
- Co? - podskoczył wyrwany z zamyślenia. - W sumie to można by coś jeszcze ustalić... Zaopiekujesz się, by gitary były dobrze nastrojone?
- Jasne - skinęłam głową, odchodząc powoli. W połowie drogi, ktoś zasłonił mi oczy. Chwyciłam ciepłe dłonie, uśmiechając się lekko.
- Muszę pracować Naoki - powiedziałam, odwracając się. Chłopak stał z uśmiechem, zabierając ręce za plecy.
- Co znowu musisz zrobić? Może oni też zabraliby się do roboty - mruknął, dołączając do mnie.
- Jesteśmy zespołem. Jak jeden zacznie strzelać fochy, reszta szybko ustawia go do pionu - wyjaśniłam, wchodząc do pomieszczenia, gdzie leżały instrumenty. Znalazłam te z naszym oznaczeniem, po czym wzięłam się do pracy. Chłopak siedział koło mnie, patrząc na mnie przez cały czas. Po półgodzinie przyszedł Maresuke. Przystanął widząc czarnowłosego. Spojrzał na nas podejrzliwie, robiąc krok w przód.
- Tak?
- Jak ci idzie? - Zapytał.
- Dobrze. Już skończyłam. Nie ma ich dużo. Ale po próbie i tak będę musiała zrobić to na nowo - westchnęłam.
- To tylko zwykłe testowanie sprzętu - rudowłosy machnął lekceważąco ręką.
- Chyba powinienem już pójść -zauważył Naoki, wychodząc.
- Nic nie mów - poprosiłam. - Ile zostało czasu do otwarcia bramek?
- Ponad godzina - pokiwałam głową.
- Wychodzę. Wrócę za jakieś trzydzieści minut.
***
Po wskazanym przez siebie czasie, weszłam do pokoju zespołów. W środku panował chaos. Wszyscy na siebie krzyczeli. Gdzieś w środku tego wszystkiego zobaczyłam Aki'ego oraz Maresuke.
- Dość! Dość! - Zaczęłam krzyczeć, przepychając się przez tłum. Ktoś pociągnął mnie do tyłu Wylądowałam na podłodze. Wstałam unikając rozdeptania przez tłum. Naoki szarpał się razem z rudowłosym, zaś Akinori starał się ich rozdzielić.
- Co to ma być! Uspokoić się, albo odwołamy festiwal i zadzwonimy na policję! - Zawołał głos od strony drzwi. Wszyscy oprócz walczącej dwójki zastygliśmy w miejscu. W wysokim, dobrze zbudowanym mężczyźnie z ciemnoniebieskimi włosami oraz zarostem rozpoznałam jednego z organizatorów całej imprezy.
- Cholera... - mruknęłam.
- Cała czwórka! Do mnie - wskazał na nas palcem, kiwając głową.

Aki? Znowu kłopoty xd

Od Aiko Cd. Miny

-Aiko Kasai.-przedstawiłam się, przyjmując uścisk dłoni Miny. Kiedy spojrzałam na jej wątłą posturę, delikatne rysy twarzy i jasną skórę, byłam prawie przekonana, że dziewczyna należy do licznego grona elfów.
-Od jak dawna tu jesteś?-spytała Mina wyrywając mnie z zamyślenia.
-Od kilku godzin.-potarłam oczy ze zmęczenia. Udałyśmy się w stronę akademika, a ja przez całą drogę słuchałam gadania dziewczyny o wszystkim i o niczym, co jakiś czas wtrącając swoje wypowiedzi. Nie przeszkadzało mi to jednak, ponieważ raczej nie przepadałam za czynnością zwaną "gadaniem", zdecydowanie bardziej wolałam słuchać. Moja rozmówczyni raczej nie była tym przejęta, a także nie nalegała, żebym cokolwiek mówiła, za co byłam jej ogromnie wdzięczna. Ogółem, dowiedziałam się, że Mina będzie uczęszczać do klasy muzycznej. Kiedy znalazłyśmy się blisko akademika, zaczęłam szukać klucza od pokoju. Oczywiście, zapomniałam go wziąć. Czasem naprawdę powinnam się stuknąć w łeb i zacząć trenować pamięć.
-Co jest?-zapytała elfica.
-Nie wzięłam kluczyka.-podrapałam się po podbródku, obmyślając bardzo poważną strategię dostania się do mieszkania. W końcu doznałam oświecenia.-Mogę wejść do ciebie i przedostać się do swojego okna?
-Eee... Chyba tak.-Mina spojrzała na mnie niepewnie. Otworzyła drzwi do jej pokoju. Wślizgnęłam się do środka i przeskoczyłam na pobliskie drzewo znajdujące się na zewnątrz. Przeszłam po jego gałęzi pod swoje okno i spróbowałam je otworzyć. Ani drgnęło. Zaklęłam pod nosem i zastukałam w szybę. Po chwili zobaczyłam zapalające się światło, a zaraz potem przed moimi oczami ukazał się Taku.
-Otwórz!-krzyknęłam. Pingwin zlustrował mnie wzrokiem.
-Ka-wior?-skrzeknął cicho.
-Nie mam, nie znalazłam stołówki.-uśmiechnęłam się niepewnie. Zwierzę spojrzało na mnie ze szczerą nienawiścią i zgasiło światło w pokoju, nie odzywając się ani jednym słowem, czy też skrzekiem, jak kto woli. Zrezygnowana cofnęłam się do Miny.
-I co?-spytała.
-Mój pingwin mnie nienawidzi.-westchnęłam. Dziewczyna spojrzała na mnie zdziwiona.-Nie będziesz miała nic przeciwko, jeśli u ciebie przenocuję?

<Mina? Zgadzasz się? C:>

Od Aki'ego Cd Miliko

Podążyłem za Miliko.
- Jeśli będziecie mieć przez to jeszcze większe kłopoty, to was wybebeszę - mruknął Isoruko dosiadając się.
- Ty nawet muchy nie skrzywdzisz, a co dopiero przyjaciół - stwierdził Maresuke.
Ise posłał mu pełne jadu spojrzenie.
- Spokój, chłopcy - powiedział Hideo. - Jeszcze tego nam brakuje, by się pokłócić przed koncertem.
- Na pewno tamten chłopak, to wszystko wymyślił! - krzyknął, Mare wstając.
- Siadaj, kretynie - jęknąłem rozmasowując skronie. - Miliko, kup mi gofry. Albo gorącą czekoladę. Nie, wiesz co? Weź mi to i to. Bardzo cię proszę.
Dziewczyna westchnęła ciężko.
- Później ci wszystko oddam - dodałem.
- Dobra, Aki. Przestań jęczeć - mruknęła i poszła.
- A ty, Mare, jeśli jeszcze raz uznasz tego chłopaka za jakiegoś szpiega, to cię zjem. I pamiętaj, że ja mogę nie żartować. Jestem lwem.
- Dobra, dobra - mruknął rudowłosy.
Westchnąłem ciężko.
- Naprawdę potrzebuję tej czekolady - powiedziałem do siebie tak by inni nie usłyszeli.

<Miliko? XD>